Zacznę od tego, że już sam tytuł nauczył mnie czegoś nowego – nie miałam pojęcia, że jest takie słowo, jak „feralne”, zawsze używałam „felerne”. Wiecie, jak w „A to feler – westchnął seler.” A tu się okazuje, że oba słowa jak najbardziej istnieją i oba znaczą mniej więcej to samo – pechowy.
W ilustracjach Benjamina Chauda zakochałyśmy się razem z córką już przy okazji dźwiękonaśladowczej serii o Lalo, Babo i Bincie, która bardzo długo zajmowała honorowe miejsce na podium najulubieńszych lektur Bobasy. Jednak po zgłębieniu jednej z przygód słonia Pomelo (miałyśmy „Pomelo i kolory”) mój entuzjazm znacznie osłabł – w stosunkowo grubej książeczce ilustracje zajmowały zaskakująco mało miejsca, były powtarzalne i nieco dziwaczne. I choć sam tekst momentami bywał zabawny, to miałam wrażenie, że moja dwulatka nie bardzo rozumie o czym czytamy. Pomyślałam wtedy, że Chaud jest dobrym ilustratorem, ale ktoś inny powinien mu najpierw napisać dobrą historię.
Po lekturze „Feralnych urodzin ze Skarpetką” wiem już, że byłam w wielkim błędzie.
Wyjątkowy format książki (jest nieco większa niż A4) pozwolił autorowi rozwinąć skrzydła swojego talentu. Bo Chaud opowiada przede wszystkim obrazem. Większość ilustracji w tej książce, to cudownie szczegółowe plansze wypełniające całe strony – tekst jest jedynie dopełnieniem historii i niewielkim objaśnieniem sytuacji, w jakiej znajduje się główny bohater oraz emocji, które odczuwa.
Nasz bohater wybiera się bowiem (wraz królikiem – niezawodnym kompanem każdej przygody) na urodziny swojej ukochanej Julii, która jeszcze ani trochę nie zdaje sobie sprawy z jego uczuć. Tego wieczoru jednak ma się to zmienić. Wyszykował się wyjątkowo starannie – przygotował własnoręcznie zrobiony prezent i obmyślił bardzo dowcipne przebranie. Wszystko jednak idzie nie tak – nikt nie powiedział mu, że nie jest jedynym zaproszonym gościem, nikt inny się nie przebrał, kunsztowny kwiatek z taśmy klejącej wczepił się Julii we włosy uniemożliwiając wręczenie romantycznego upominku, a już po kilku chwilach solenizantka tańczy z innym chłopakiem. Prawdziwa katastrofa z królikiem w tle.
„Feralne urodziny ze Skarpetką” to przesympatyczna, wyjątkowo zabawna historia o tym, że nie zawsze wszystko przebiega dokładnie tak, jak to sobie zaplanowaliśmy. I nie, wybuchy histerii nic na to nie pomogą – a wręcz przeciwnie – wszyscy będą tylko obserwować w zdziwieniu jak miotasz się po podłodze w spazmach nieopanowanej wściekłości i nikt nie będzie próbował cię pocieszyć. Przede wszystkim dlatego, ze nie wie o co ci chodzi. (Dla dwulatka to bardzo wartościowa lekcja i jestem autorowi nieopisanie wdzięczna za poruszenie tego tematu.). Ale mimo to nie należy się zniechęcać, bo przecież drobne niepowodzenia, a nawet zwykły, złośliwy pech nie są w stanie stanąć na drodze dobrej zabawie i prawdziwej przyjaźni, a każdą wpadkę można przekuć w coś dobrego.
Genialne, wielkoformatowe ilustracje to zdecydowanie wielka siła tej pozycji. Podobnie jak potężna dawka dobrego humoru i pozytywnej energii. Zapewniam, że rozbawi i dziecko i rodzica, bo ze Skarpetką po prostu nie można się nudzić. Chociaż on sam jest tylko królikiem baranem i tak naprawdę nie za wiele robi. Ale i tak jest super!
Benjamin Chaud, Feralne urodziny ze skarpetką, Poznań: Wydawnictwo Zakamarki, 2017, 36 s.
Recenzja powstała we współpracy z portalem sztukater.pl.
Lew Kanapowy 